Jak naprawdę korzystamy z technologii?

Kontynuując analizę wpływu technologii na środowisko szkolne, tym razem przyglądam się, jak narzędzia cyfrowe zmieniają sam proces nauczania i uczenia się. Do refleksji skłonił mnie prowokacyjny tytuł artykułu Jareda Cooneya Hovratha „Rewolucja technologii edukacyjnej zawiodła” oraz jego wnikliwa analiza wpływu technologii na edukację. Warto zaznaczyć, że Hovrath odnosi swoje analizy szeroko do technologii cyfrowej i jej wpływu na edukację, podczas gdy Jonathan Haidt koncentruje się głównie na wpływie smartfonów i mediów społecznościowych na zdrowie psychiczne oraz polaryzację społeczną. 

Między ograniczeniem a integracją. Trzy trendy w myśleniu o roli technologii w edukacji.

Obecnie obserwuję trzy wyłaniające się trendy w badaniu i myśleniu o roli technologii w edukacji. Pierwszy koncentruje się na minimalizowaniu negatywnego wpływu smartfonów i mediów społecznościowych na zdrowie psychiczne oraz relacje społeczne uczniów. Celem jest zachowanie zdrowej równowagi, która pozwala młodzieży na rozwój w środowisku szkolnym bez nadmiernego rozpraszania się technologią. Drugi kierunek w myśleniu o roli technologii w edukacji zmierza do znalezienia równowagi między tradycyjnymi metodami nauczania a nowoczesnymi narzędziami technologicznymi. Promuje on krytyczne myślenie oraz rozwój umiejętności interpersonalnych, co pozwala uczniom na bardziej wszechstronny rozwój. Podejście trzecie koncentruje się na integracji technologii na poziomie systemowym, obejmując dostosowanie podstaw programowych, rozwój kompetencji cyfrowych wśród nauczycieli i uczniów oraz zapewnienie równego dostępu do narzędzi cyfrowych. Kluczowe jest stworzenie warunków, w których wszyscy uczestnicy procesu edukacyjnego mogą korzystać z technologii w sposób efektywny i sprawiedliwy.

Wychowanie w świecie technologii. Sprawczość, odpowiedzialność i samodzielność jako klucz do zdrowego rozwoju

Najnowsza książka prof. Jonathana Haidta „Pokolenie niepokoju. Jak wielkie przeprogramowanie dzieciństwa spowodowało epidemię zaburzeń psychicznych” stała się tematem wielu ważnych dyskusji i odbiła się szerokim echem w świecie edukacji*. Haidt zwraca uwagę, że owo "przeprogramowanie" oznacza przejście od dzieciństwa opartego na szeroko rozumianej wolnej zabawie, której istotnym elementem była autonomia dzieci i minimalna ingerencja dorosłych, do świata zdominowanego przez smartfony oraz relacje budowane głównie w mediach społecznościowych. W wyniku tych zmian, dzisiejsze pokolenie młodych ludzi coraz częściej doświadcza zaburzeń lękowych i depresji, co może wynikać z istotnych zmian w ich wychowaniu i stylu życia. Wskazuje, że w dzieciństwie potrzeba więcej czasu na samodzielną zabawę z rówieśnikami – najlepiej na świeżym powietrzu, w różnych grupach wiekowych, i przy minimalnym nadzorze dorosłych. Autor podkreśla także konieczność ograniczenia dostępu do smartfonów i mediów społecznościowych oraz podkreśla znaczenie stabilnych, rzeczywistych relacji, zamiast więzi opartych głównie na wirtualnych interakcjach.