- rozwija talenty i zgodnie z teorią wielorakich inteligencji;
- w zależności od swoich zdolności angażuje się w poszczególne etapy pracy projektowej;
- wykorzystuje w pracy indywidualne preferencje modalne;
- w naturalny sposób stosuje swoje strategie uczenia się;
- poznaje zasady pracy grupowej i kształci umiejętności społeczne;
- stosuje częste powtórki zgodnie z zasadą skutecznego zapamiętywania;
- poznaje metodykę pracy projektowej;
- stosuje w praktyce narzędzia technologii informacyjno-komunikacyjnej.
Oto dwa przykłady problemów przygotowanych przez nauczycieli, które uczniowie mają rozwiązać na lekcji języka francuskiego i angielskiego:
Problem 1. „Jak zasady ergonomiki wykorzystać przy projektowaniu pokoju ucznia”. W tym celu należy przygotować prezentację i opis pokojów uczniów, wykorzystać w ćwiczeniach interaktywnych słownictwo, a w szczególności zastosować przyimki i czasowniki. Uczniowie wykorzystują podcasty, zdjęcia cyfrowe, a multitablicę do zaprezentowania wyników prac.
Problem 2 „Trudne liczebniki – fonetyka w praktyce” Uczniowie angażują native speakerów i nagrywają wymowę liczebników, które stanowią kłopot, przygotowują interaktywne ćwiczenia na multitablicy o liczebnikach. W tym celu wykorzystują dyktafony i funkcje nagrywania w swoich telefonach komórkowych, zdjęcia cyfrowe i multitablice do prezentacji swoich ćwiczeń.
Zadania przygotowane przez nauczycieli na pewno angażują uczniów i rozwijają ich kreatywność. Jednocześnie uczniowie stają się autorami szkolnych zasobów edukacyjnych, które może nauczyciel wykorzystywać na kolejnych zajęciach. Nauczyciel staję się tym samym ekspertem, który ocenia merytoryczne aspekty uczniowskiego projektu. Jego opinia jest wyczekiwanym werdyktem niemal jak opinia jurorów z takich programach jak „You Can Dance”, czy „Mam talent”. Uczniowie przyzwyczajeni to natychmiastowych wyników, które otrzymują podczas gier komputerowych z uwagą oczekują na zdanie nauczyciela, które jest dla nich rozstrzygającą oceną.
