Coraz rzadziej mam okazję stwierdzić, że doskonalenia nauczycieli jest w jakikolwiek sposób związany z potrzebami polskiej szkoły. Powstają projekty, które są bardziej ambicją jego twórców niż rzeczywistą potrzebą rynku. Kiedy śledzę oferty ośrodków doskonalenia, to wiedzę jak często jest uprawianie sztuki dla samej sztuki.
System doskonalenia w Polsce powinien być sposobem rozwiązywania problemów polskiej szkoły i realizacją strategii państwa w rozwoju edukacji. W centralnych placówkach doskonalenia nauczycieli powinny powstawać koncepcje, programy i treści szkoleń w oparciu o standardy określone przez MEN. Placówki te powinny szkolić jedynie w programach pilotażowych.
Doskonalenie w polskim systemie powinno odbywać się w sposób systemowy, zorganizowany w oparciu o sieci trenerów, edukatorów i moderatorów z wykorzystaniem najnowszej wiedzy akademickie i praktycznej sprawdzonej w organizacjach biznesowych. W doskonaleniu należy zadbać o wykorzystanie nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnej w oparciu o środowisko WEB 2.0. Idealnym rozwiązaniem jest tworzenie nowych form szkoleniowych z natychmiastową możliwością dotarcia do indywidualnych nauczycieli z nowymi ideami, pomysłami, przepisami prawa. Nauczyciel powinien posiadać dostęp do wiedzy na żądanie.
